Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
-
Konduktor słyszy mój akcent i mówi, że nic nie płacę, kelnerka mówi, że nic nie płacę. Coraz bardziej mi się ta powódź podoba
Jesteśmy godzinę drogi od Jesenika, w telewizji ostrzeżenia, ale ignorujemy, do nas przecież nie dojdzie. Ta wieś jest tak położona, że jeszcze nigdy nie doszła
-
Boy-Żeleński. "Są bakterie, które zabija się światłem", mawiał o populistach z Bogiem na ustach
Stworzył więcej dzieł, niż niejeden przeczytał, ale radosny w nim był głównie pseudonim.
-
Rudnicki: Czy to możliwe, że Holoubek i Konwicki mieli ten sam rozmiar buta?
Zajrzałem ostatnio do książek Hłaski, Stachury. Otworzyłem je i zamknąłem jak trumnę. Dla mnie, starego, jakieś to z mchu i paproci, co dopiero dla młodych.
-
Poznali się na początku studiów, są razem pół wieku. Przypadkiem dotknęli się łokciami i wpadali w szał uniesień
Mam ochotę zadzwonić i powiedzieć: normalnie się porobiło, Stefanie Chwinowy, kobiety dziś to nie kwiaty w ogrodzie twych męskich wyobrażeń, brak ci sukienki, kup sobie jedną i sam w niej chodź.
-
Panie kelnerki pomyliły nas ze Skaldami. Zachowaliśmy się, jak na ludzi taktownych przystało
Ubywa mnie z każdą śmiercią tych z tamtego ekranu, i tamtego radia i tamtych płyt. Znacie to wszyscy, stoicie na brzegu morza i każda fala lekko was podmywa
-
Janusz Rudnicki: Jeszcze nigdy nie słyszałem, żeby ktoś płakał tak długo, jak mama, gdy zgubiłem te sto złotych
Widziałem nasze odbicie w szybie sklepu, ona i ja pochyleni przy szukaniu. Ona, wysoka i szczupła, wyglądała jak Środa Popielcowa. Ja, mały i gruby, jak Tłusty Czwartek
-
Rudnicki się płaszczy na Sylwestra. Młodzi mają pośmiewisko
Idę do Amatorskiej, ona jak ojczyzna, tylko jedna. W niej jak w kosmosie: obojętnie gdzie siedzisz lub stoisz, masz zawsze wrażenie, że jesteś w samym jej centrum
-
Czy przed Wigilią można się podzielić obowiązkami z odkurzaczem
"Jakby Dzieciątko wyciągał". Janusz Rudnicki kupił przed świętami nowy gadżet AGD
-
Ksiądz do Rudnickiego: nikt tu już prawie nie przychodzi, a jeśli, to niewidoma z psem
Tyle linii, a żaden autobus nie przyjeżdża. Autobusy jeżdżą wszystkie naraz, stadami, same się chyba boją
-
Rudnicki: To przez nią wyszedłem na ulicę i byłem jedynym człowiekiem w mieście, który to zrobił
Ucieszyłem się, pierwszy raz ucieszyłem się z tego, że straciłem sto złotych
-
75. urodziny Krzysztofa Materny. Ma swój kamień pamiątkowy na krakowskich Błoniach, obok kamienia Jana Pawła II
Krzysztof opowiadał mi, jak zarobił pierwszy milion. Za młodu w rodzinnym Sosnowcu zbierał po śmietnikach zużyte waciki do uszu i sprzedawał dzieciom jako watę cukrową
-
Rudnicki: Obita twarz, z nosa krew, z nogi krew. Wlokę się do domu jak żołnierz z wiadomej niewoli
Szło wszystko dobrze, oni byli zadowoleni, a ja, z siebie samego, jeszcze bardziej, aż nadszedł dzień feralny
-
Rudnicki u weterynarza: Na piątym biegu poznałem, co znaczy kocie piekło
Pędzę, gubię drogę i nagle muszę hamować, bo przede mną kombajny. Te same
-
Na balkonie pode mną on do niej: Wiesz przecież, miłość to nie rower, że można napompować i jechać dalej
Chłodniej na balkonie, więc się przenoszę, koc, poduszka i kładę się pod gwiazdami, ale wszyscy lokatorzy wpadli na to samo. Ja przynajmniej mam ze sobą nową powieść Niemczyńskiej.
-
Rudnicki: Wychodzę z domu, a tam Mróz z nową książką. Jego wielkość obnaża moją małość
Do domu wracałem skulony w sobie tak, że ledwo mnie było widać, w lustrze w windzie wyglądałem jak cofnięta wiadomość
-
Rudnicki: Przyjeżdża śmieciarka i dobrze, wrócę do domu tak samo, jak przybyłem
Jednego bociana nawet miałem, mieszkał u mnie jakiś czas, no bo ile można trzepotać skrzydłami z Polski do Afryki i z powrotem
-
"Ciało Twoje Niemcy spalili i zużyli jako nawóz" - pisał do żony. Dziennik żydowskiego policjanta
Trawiona żądzą pieniądza pani Hela za złotówkę "dałaby się powiesić", za dwa złote dwa razy. Ale była pani Hela uczciwa. W tym sensie uczciwa, że wzorem innych Polaków nie okradła Żydów z mienia i nie wyrzuciła na bruk.
-
Rudnicki: Pogrążony w głębokim smutku zawiadamiam o tragicznej śmierci żony. Która zginęła rozszarpana przez dziki
Rano złożyłem jej życzenia i wręczyłem prezent, nie posiadała się z radości. Ostatnie zdanie, którym mnie uraczyła, było takie: pamiętaj, ja jestem jak Litwa...
-
Rudnicki: Ciało wynieśli na noszach, przypięli go pasami, postawili w pionie i tak ruszył, windą do nieba
Wspomnienia to jak wodorosty, prawda? Miękkie, wiotkie. Niby są, ale tak jakoś nie do końca
