-
Literatura jako wsparcie w żałobie. Proza, poezja, poradnictwo
Gdy umiera nam ktoś bliski, słowa bywają zawodne. Żadne "ja też tak miałam", "dożył pięknego wieku", "czas leczy rany" nie są adekwatne do doświadczenia żałoby. Raczej sypią sól na świeże rany, niż kładą opatrunki. Wiele osób szuka wówczas gestów, obecności, a jeśli słów, to tych najprostszych: "Jestem przy tobie", "Możesz na mnie liczyć", "W czym mogę ci pomóc?". -
Dlaczego warto zaplanować swój pogrzeb i jak to zrobić
Przygotowania do pogrzebu należą zwykle do zadań bliskich zmarłej osoby i rzadko kiedy odbywają się, zanim nastąpi śmierć. Niepisaną zasadą międzyludzką jest, że nie wypytujemy krewnych o to, jak chcą być żegnani, żeby nie wywoływać przysłowiowego wilka z lasu. -
O śmierci przy kawie. Współczesne przestrzenie dialogu o stracie i żałobie
W dzieciństwie jeździłam z mamą odwiedzać ciotkę, która wyprowadziła się z rodzinnej miejscowości 30 kilometrów dalej. Obowiązkowym punktem każdej z wizyt było zadawane przez ciotkę pytanie: "A kto tam we wsi ostatnio umarł?". -
Jak wybrać zakład pogrzebowy? Czego oczekiwać, a co powinno nas skłonić do zmiany?
Rodzina rzadko kiedy jest przygotowana na śmierć bliskiej osoby. Nawet jeśli odchodzenie trwa długo, takie kwestie jak wybór zakładu pogrzebowego pozostawiane są do momentu, w którym lekarz stwierdzi zgon. -
Czy świecki pogrzeb to tylko mowa? Nowa fala w rytuałach pożegnania
Myśląc o świeckich rytuałach pożegnania, często wyobrażamy sobie uroczystość, której główną część zajmuje wygłoszenie mowy na cześć zmarłej osoby. Czy jednak indywidualne przemówienie to wszystko, co możemy zaoferować znajdującym się w żałobie bliskim? -
Pożegnania jak kiedyś. Dawne rytuały i współczesne sensy
Taką scenę pamięta z dzieciństwa wiele osób: pokój w domu, pośrodku trumna otoczona świecami i kwiatami, wokół gromadzą się krewni i sąsiedzi, śpiewają pieśni żałobne, modlą się, żegnają ze zmarłym, w kuchni ktoś częstuje uczestniczących w pożegnaniu jedzeniem, czasem polewa im mocniejszy trunek.