-
Po zamachu przeszła osiem operacji. Każde skrócenie nóg zmniejszało szanse na zastosowanie protez
- Dochodzi do mnie, że i ja muszę być ranna. Odzyskuję czucie. Od nóg idzie tępy ból, chyba obie połamane. Patrzę w dół, ale nóg nie widzę. Nie ma. Rozglądam się nerwowo, muszę znaleźć swoje nogi. Muszę. Ale widzę jedynie swoją torebkę, odrzuciło ją o kilka metrów - wspomina Lisa Çalan. To ostatnia rzecz, jaką zobaczyła. Potem straciła wzrok -
"Zostałam wyrzucona z pracy. Żądam przywrócenia". Głodówka wykładowczyni uruchomiła domino
Nuriye tłumaczyła swojemu umęczonemu ciału: "Potem ci to wynagrodzę. Tylko przetrwaj, proszę. Przeżyj, a niedługo znów się tobą zajmę".
1