Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
-
Jest wspaniałym mężem i ojcem. Po latach leczenia depresji lekoopornej usłyszał właściwą diagnozę
Masa leków, pół roku zwolnienia, wizja szpitala. Nie wiadomo, co powiedzieć bliskim, bo właśnie - o cukrzycy łatwo powiedzieć, o chorobie psychicznej znacznie trudniej.
-
Gdy wspólnie obierałyśmy jabłka na ostatnie papierówkowe dżemiki, nagle powiedziała, że całe życie czuła się sama. Nikomu na Niej nie zależało
Nie mogłam nawet przez te siedem miesięcy wybrać się na Jej grób. Teraz jadę. Co mam Jej powiedzieć, jak przytulić?
-
Jedną nogą w świecie dźwięków, drugą - w świecie ciszy
Nie umiem wskazać negatywnych aspektów niesłyszenia poza tym, że stanowi ogromną barierę w komunikacji z osobą słyszącą.
-
Moja choroba psychiczna zaczęła się od choroby mojego dziecka. Wcześniej byłam jak wańka-wstańka
Choroby psychiczne mają to do siebie, że ludzie się izolują. Nie uważam, że jest to zawsze objaw choroby. To wynik stygmatyzacji, skutek niezrozumienia, efekt rad zdrowych i bogatych dla chorych i niezamożnych.
-
Olimpiada w czasie koronawirusa: nauczyciele rozkładają ręce i zalecają oglądanie filmów na YouTubie
Od października dzieci siedzą w domu, z powodu koronawirusa nie ma zajęć w szkole, pracownie są zamknięte, żadne z nich nie mogło zrobić czegokolwiek w praktyce. Czy organizatorzy olimpiady żyją w innym świecie? Czy musimy jeszcze bardziej pognębić dzieci?
-
Młodzież żyje w internecie. "Dla lajków jesteśmy w stanie zrobić wszystko. Nawet zmienić samych siebie"
Pod lajkami się ukrywamy. Może dlatego jest nam łatwiej żyć w social mediach? Za ekranem telefonu zawsze kryje się aktor. Wystarczy aparat, uśmiech i pstryk! Jesteśmy wolni od wszelkich pytań o nasze samopoczucie, od tego, o czym sami wolimy zapomnieć.
-
Ambitna, pracowita, pilna uczennica. Spośród objawów uzależnienia od nauki kilka widzę u siebie
Utrata oddechu, nagłe płacze, chęć rzucenia się i bicia pięściami w ziemię na myśl o zsumowaniu rzeczy do zrobienia, nauczenia, przeczytania. To samo przy świadomości niespełnienia wszystkich zadań z przygotowywanej listy. Do tego presja. Przeładowany program nauczania. To nie pomaga.
-
W Polsce nie wypada pytać kobiety o wiek. Za to każdy uważa, że ma prawo ją nagabywać, dlaczego nie ma dzieci
Choć w środku kocioł, na pytanie, dlaczego nie masz dzieci, odpowiadasz stanowczo, ale miło: "To wyłącznie moja sprawa". Zapomnij! Pytający wielce obrażony. Jak to twoja? Jego i całego narodu też!
-
Kolejną pandemią będzie pandemia depresji. A my, jak w przypadku COVID-19, możemy udawać, że ona nie istnieje
NFZ szacuje, że w Polsce jest półtora miliona osób z depresją. Nie wszyscy są zdiagnozowani. Według Światowej Organizacji Zdrowia za kilka lat będzie to najczęściej występująca choroba na świecie. No i co z tego? No właśnie, w Polsce chyba niestety nic.
-
Mam dość czytania o roku, którego nie było. Ten rok istniał, tyle że był inny niż wszystkie
Przecież mnie nie zahibernowano. Żyłam i żyję nadal. Ot, Wielki Zwrotnicowy nagle przełożył wajchę i trzeba było pojechać innym torem.
-
Od roku dzieci żyją w odosobnieniu. A sąsiedzi chcą im zakazać gry w piłkę na podwórku
Apeluję do wszystkich miłośników świętego spokoju. Przypomnijcie sobie własne dzieciństwo i porównajcie je z tym, jakie dziś, w czasach koronawirusa, chcecie zafundować dzieciom. Poczytajcie statystyki dotyczące zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży, a dopiero potem zabierajcie głos w obronie waszych świętych praw.
-
Mąż chciał pracować częściowo zdalnie i zajmować się dziećmi. Szef: "Pan chce pracować czy w domu siedzieć?"
My, rodzice, podczas pandemii balansujemy między tym, co jest dla nas możliwe, a tym, co możliwe nie jest. To nie wyłącznie kwestia woli, kompetencji i dobrych chęci. W sytuacji, w której jesteśmy od roku, tak wiele rzeczy nam zagraża, a na wiele z nich mamy bardzo mały wpływ.
-
Lęk o dzieci to drugie imię matki. Nawet jeśli dawno opuściły łono, kolana, dom
Moje córki nauczyły mnie tak wiele, że muszą same, że chcą same, że choć jestem pewna, że wiem lepiej, mogę tylko o tym wspomnieć, a potem czekać na ich decyzję.
-
Nie chcę żadnego 500 plus ani innej jałmużny. Chcę godnie żyć za to, na co przez wiele lat zapracowałam
Właśnie przeczytałam list Oli, która nie ma za co żyć po urodzeniu dziecka. Moja historia nie jest aż tak dramatyczna, ale zgadzam się całkowicie - wybierzcie inny kraj do rodzenia dzieci.
-
Dlaczego to pracodawca ma wziąć na siebie problem opieki nad dziećmi w czasie koronawirusa? On też ma setki problemów
Pracodawca już ponosi skutki pracy zdalnej, bo zwykle - mimo najszczerszych chęci - jest mniej wydajna. Dlaczego to on ma przeprowadzać pracownika przez ten trudny okres pandemii koronawirusa? Organizować opiekę nad dziećmi?
-
Może postawimy billboardy z danymi o molestowaniu dzieci przez księży? [LIST]
Męczy nas zalew billboardów z płodami i nachalna obrona każdej ciąży. Do tego ostatnio widzę tablice z napisem: "Mamo i tato, kochajcie się". Co to znaczy? Można komuś narzucić miłość?
-
Urodzić to jedno. Ale za co żyć? Dla kobiet, które rozważają macierzyństwo, mam jedną radę: wybierzcie inny kraj do rodzenia dzieci
Polityka prorodzinna? Ochrona życia poczętego? Może na ustach polityków, ale na pewno nie w rzeczywistości. Wsparcie instytucji, które do pomagania właśnie zostały powołane, nie istnieje.
-
Ja, żona bohatera, mam dość. Ilu z nas, żon i mężów medyków, wytrzyma tę samotność i ciągłą niepewność?
Kiedy oni, nasi bohaterowie, wracają do domu, nie ma miejsca na rozmowę o czymkolwiek innym niż wojna z koronawirusem. My, żony i mężowie medyków, zostajemy sami z naszymi myślami i przeżyciami.
-
Mam ponad 40 lat, ale bez trudu potrafię przypomnieć sobie to napięcie z dzieciństwa: ojciec wróci pijany czy trzeźwy?
Temat ojca alkoholika, który przywołała w wywiadzie Aleksandra Zbroja, odgrzebał głęboko zakorzenione w moim ciele własne wspomnienia z dzieciństwa.
-
Trzeba to powiedzieć wyraźnie: polskie prawo niestety nie chroni ofiar molestowania i mobbingu
Młodzi artyści podjęli próbę walki, publikując informacje o molestowaniu i mobbingu w mediach społecznościowych. Każdy głos jest ważny. To wyraz dużej odwagi, ale też poczucia ogromnego żalu i niezawinionej krzywdy.